Interval. Ja cfare eshte ky rezultat (shkrim;) pjese kohe, e ndermetje, qe rri ne pritje te zbritjes te nje avjoni.
E nderkohe, shtrire ne dyshemen me pllaka ngjyre-salmoni, mendoj per rrugen e kthimit ne veture, evitimi i mikro-aksidentit, pas-percjellja e heshtur, perqafimi i thate, syte qe u fshehen nga nisja ashensorit, vetedija qe tashme nuk mund te jetoj me vetem, asgje nuk eshte si me perpara. Apo me te vertete gjithcka e perparme po perseritet nga e para?
Oret qe shtojne mendime si tastet e pianos kur ndryshojne tonalitet gradualisht, nje valzer manovrues, si te ishe ne nje ekspozite boshe e nje miku tend dhe (meqe askush tjeter nuk ka ardhur!) ti ben sikur ben vend mes turmes se te ftuarve me nje gote vere ne njeren dore.
Milje lart ne qiellin e erret zemer e vogel pret uljen. Kur pritja behet e dashur; eshte metropolitane.
No comments:
Post a Comment