DEEPCHORD PRESENTS ECHOSPACE - EKSPERIENCE PERMES SHQISAVE. UDHETIME HELMUESE DHE MINIMALIZEM HIPNOTIZUES

Eshte sikur 'degjon muziken TECHNO-DUB nga perjashte deres kryesore'.
Sic shkon ne klub, merr per te pire, njihesh me dike (qe me siguri var memoriet RAM te kompjuterit mbi qafe) dhe del jashte. Pret dicka, pret te ndodhe dicka, por qe nuk e di me te vertete se cfare mund te jete. Kohen? Dhe nderKohe muzika brenda humbet frekuencat e larta dhe, pikerisht aty dek hapesira (echoSpace) e vogel perpara daljes, mberrin vetem nje perqindje e vogel e atyre cikleve te pafundem rrahes (beat-et e 'Firefly'). Efekti kap veshin, shqisat e me pas qelizat e mendjes...
Urdhri eshte te humbesh ne thellesi (deep). Ndadalesisht...

Projekti i Deepchord Presents Echospace eshte tmerresisht helmues. Eshte fakt ky. Cilesi e garantuar. Kopertinat dhe fletpalosjet e koncept-albumeve jane gjithnje nje mengjezore me arkitekture bashkekohore, apo nje Tokio naten, pare nga lart. Nje muzike per nje nga ato pjeset e filmave aziatike (Shanghai?) ku ai/ajo lakuriq del ne ballkon ne nje urbanistike te cmendur dhe gjemon me sy dritat e shperndara poshte ('Celestialis', 2007)...

Fjalet kyce jane dy. E para eshte 'MINIMAL': nje ndotje e tingullit te Detroit-it (cunat e Deepchord jane nga Micigan!) me dj-t e bareve te Berlinit. E dyta eshte 'HIPNOTIZUES': nje rit nokturn qe perseritet derisa ti te lesh peng intelektin ne shinat e trenave elektrike super-te-shpejte.
Nuk kam shume per te shkruar. Me te vertete! Provoni eksperiencen ('Sunset' nga albumi The Coldest Season), thithni hapesiren qe krijohet perqark jush dhe mbushni mushkerite me zhurmen e organizuar.
Hapesiren, ne kuptimin e pergjithshem, tashme e kane pushtuar. Valet.

(ps: po ju le me nje koment marre nga 'Burnt Stage' ne web:

A pregnant woman steps onto an underground train. The foyer is crowded. Electronic doors and devices chime gently around her. She takes the stairs to a warm quiet carriage and leans her weary head on the window, gazing out at the dark tunnel before her. The developing child sees nothing, as he has always done. But this is what he hears...)

[FLYER] - EVERYNIGHT I DIE AT MIYAGIS

ELEGANTET BEL CANTO - E NJIHNIT KETE BAND NORVEGJEZE JU?

Mjaft me. Shume nxehte. Burimi, ku eshte burimi i ujit te kristalte? Heret ose vone rikthehem atje. Ne territore te ftohta, larg (ne skedaret e humbur ne harddisk, do thonit ju?) ne Veriun purifikues, ne Norvegji me saktesi. Albume qe jane destinuar te rrine perjetesisht ne zemren e pakices, ne mendjet e shpirtet e me te ndjeshmeve, nuk i perket aspak nostalgjikeve, por inteligjences intime, biosferes personale.

Anneli Drecker eshte kjo flokekuqja qe degjoni ne sfond me 'Agassiz'. Akullnaja (albumi White-Out Conditions) qe krisen nga tastierat ('Time Without End' 1987, jemi ne mesin e eres synth?) dhe nga zera prej 'vajza shume inteligjente per tu mjaftuar me magjine e dashurise', melankolise se kujtimeve dhe keshtu strehohen shpesh ne vetmine e deshiruar ('The Suffering'). Dhe nuk merziten kollaj. Luajne me harmonite qe stile te ndryshme u ofrojne: tastiera qe te shtine dritherimat, korzina keltesh, rage indiane, epike e Rilindjes (e vitit 1989 'A Shoulder To The Wheel' perkrahe jane koleget Lisa Gerrard e Dead Can Dance, Elisabeth Fraser e Cocteau Twins), folklor, akorde te pazakonte, vokalitet endrrimtar (albumi Bird Of Passage, 1989). I kane gjetur edhe emrin rrymes: synth-folk!

Veriu si nje bote tingujsh me vehte. Harqe, violina, trumbeta, tastiera qe mbushin programin e Nils Johansen mbrapa ne regji dhe ruajne gjithnje si protagoniste zerin e Miss. Drecker. Fleksibel ne tonalitet, di te kaloje nga nje butesi elementare ne nje agresivitet zanor papritmas, qiell i qarte dhe re kercenuese. Karriere ajo e Bel Canto qe njihet mire nga ndjekesit e ambient-it (Brian Eno?) edhe pasi Geir Jenssen braktis projektin dhe i dedikohet grupit Biosphere.

Bel Canto rikthehen ne 1996 me Magic Box, nje koleksion i ri baladash, ritmesh prej Lindjes se Mesme, gjurme funky-soul, tingujsh karaibike, perzgjatjesh indiane (i mrekullueshem karvani 'Bombay'):

've been to Bombay
I've seen what a man can do
He climbs up a straight rope right up to the clear full-moon

And "boom", he is gone
Yeah, heaven is not that far

Nje celebrim muzikes me te rafinuar!

OUT OF FOCUS

YVES DRILLET - YOUNG AND BORED

NE MILANO TEK MACAO