KAE TEMPEST ME 'MOVE' - SPOKEN WORD ME SUPERFUQI

Thjesht te jep mbifuqi. Tashme nje dive per mua! 

Nga albumi pare qe kam degjuar (Let Them Eat Chaos, 2016), rashe ne dashuri; te trasporton ne nje terren autentik tingulli ku vetem nje ze te shoqeron, rrefen - cdo fjale rimon me fragmente te te jetuarit tend. Mbulohesh me histori te rinjsh plot ngjyra-ngjyra; te gjitha kaq reale, saqe cdo fjale te rendon si ndjenje konkretisht mbi lekure. 

Zoteret e kesaj bote peshojne mbi njeriun e relates se tij me cdo gje (lexo: marredhenie sociale, prinderim, para, natyre, e ardhmje...). 

Protagoniste te 'mesem', me gjithe te meta e virtyte unike, qe ndjekin objektive te arritshem ose utopike, ku fati eshte shenuar tashme ose le shteg vetem per nje perpjekje te fundit per ta drejtesuar. E keshtu ti rebel jep cdo gje qe ke, provon te rrish ne rrugen (e drejte) duke menduar qe po ben gjestin e duhur, per ty e te dashurit perreth, por rrethana e kushte me te medhaja se ty vendosin, vendosin per keq, ose sepse 'keshtu shkon jeta'. 

Thelbi artistik i hip-hop-it apo rrymave tjera (lexo "spoken word" - poezi me mikrofon te hapur) te cilat 'rrijne e rriten mes njerezve'. Nuk ka alternative tjeter.   

"I'll Fight You Till I Win"

"Move" nga Kae Tempest eshte nje kenge qe perfaqeson thelbin e stilit poetik dhe energjise se saj muzikore. E njohur per poezine e thelle dhe lirikat e ndjeshme qe pershkruajne jeten, pervojat e brendshme dhe marredheniet nderpersonale, "Move" permban nje beat te fuqishem dhe te perseritur qe nderthur elemente te muzikes elektronike me hip-hop dhe spoken word.

Ne kete kenge, Tempest perqendrohet te ideja e ndryshimit, levizjes dhe evoluimit, duke pershkruar ndjenjat e vazhdueshme te zhvendosjes dhe perpjekjeve per te gjetur stabilitet ne nje bote qe ndryshon vazhdimisht.

Ne thelb, "Move" eshte nje gjurme qe pasqyron ndjenjen e te qenit ne levizje, qofte fizikisht, emocionalisht apo shpirterisht, me nje qasje qe eshte e thelle dhe njekohesisht e fuqishme.

"SOME GIRLS ARE BIGGER THAN OTHERS" - 'THE SMITHS' TE PREZANTOJNE DASHURINE ME TRE GJURME

Tre gjurme per te te bere te dashurohesh... Per mua ishin nje dhurate vite me pare kur nje qe njihja me dhuron nje disk te masterizuar qe hapesh me gjurmen #1. Nje muzike, nje artist-grup: u be!

Kane nje stil te veçante qe nderthur post-punk-un dhe indie rock-un, e perqendruar shume te lirikat e thella dhe shpeshhere melankolike. Vokali i Morrissey-t dhe kitarat e Johnny Marr-it krijojne nje tingull te njohur permes perdorimit te jungle-pop-it, nje stil kitaresk me tinguj te paster dhe melodike.

Gjurme # 1 - "Some Girls Are Bigger Than Others"
Kjo kenge eshte me enigmatike dhe disi ironike. Me nje titull qe sugjeron nje teme te thjeshte, lirikat jane te paqarta dhe shpesh interpretohen ne menyra te ndryshme. Marr, ne kete kenge, perdor efekte te ndryshme kitaristike, duke filluar dhe perfunduar pjesen muzikore me nje tingull qe i ngjan nje dere qe hapet dhe mbyllet, duke i shtuar me shume surrealizem kenges. 

Teksti eshte shpeshhere perkthyer si nje kritike mbi standardet e bukurise ose si nje koment mbi shoqerine ne pergjithesi. Tingulli i kitares eshte lozonjar, por ne te njejten kohe krijon nje atmosfere qe perzien ndjenjen e humorit dhe te misterit.

Gjurme #2 - "Bigmouth Strikes Again"

Nje nga kenget me dinamike dhe energjike te grupit, pjese e albumit The Queen Is Dead (1986). Spikat per nje perzierje te tingullit te forte te kitarave te Johnny Marr-it me vokalin pasionant dhe ironik te Morrissey-t, duke krijuar nje ndjenje rebelimi dhe vete-reflektimi.

Gjurme #3 - "There Is a Light That Never Goes Out"

Kjo kenge eshte nje nga me te njohurat. Lirikat jane te pershkruara me melankoli dhe deshire per arratisje, me refrenin e famshem ku protagonisti shpreh nje deshire per te vdekur ne krahet e dikujt qe e do, duke i dhene kenges nje ton dramatik e te ndjere.

 

Ky Morrissey perdor nje vokal te larte dhe te permbajtur, qe ne disa raste perfshin edhe nje efekt vokal te modifikuar per te perfaqesuar "backing vocals", qe perfaqesojne nje ze te larte femeror. Ky detaj shton nje shtrese lozonjare dhe te papritur ne kenge. 

Une tashme ndjehem me koke e krye i ridashuruar me kete muzike! Bashkoheni?

DEAN BLUNT - EKSPERIMENTAL, ENIGMATIK DHE JOSHES

Fakt: Dean Blunt eshte unik dhe eksperimental.

Pak di per kete artist.

Individ i cili perzien zhanre te ndryshme si ambient, hip-hop, art-pop ose pop alternativ dhe eksperimental. Muzika e tij karakterizohet nga nje stil jo stabel, ku shpesh perdoren tinguj te fragmentuar dhe kolazhe zanore qe krijojne nje ndjesi te paqarte dhe enigmatike. Tekstet shpesh jane te erreta, introspektive dhe ironike, ndersa vokalet mund te jene te distancuara dhe te mistershme. 

Blunt shpesh sfidon pritshmerite e degjuesve, duke ofruar nje pervoje qe eshte njekohesisht provokuese dhe menduese, duke eksploruar tema si identiteti, marredheniet dhe alienimi me shoqerine dhe realitetin.

 

Kenga "100" perfaqeson ne menyre te perkryer stilin e tij enigmatik dhe eksperimental; karakterizohet nga nje atmosfere e erret dhe minimaliste, me vokale te zeshme dhe te permbajtura qe perçojne nje ndjesi te thelle melankolie dhe izolimi. Ritmi eshte i thjeshte dhe i perseritur, duke krijuar nje tension te heshtur qe zgjat gjate gjithe kenges. 

"100" perzien elemente te muzikes elektronike dhe alternative me nje qasje lo-fi, duke i dhene asaj nje ndjesi te paperpunuar dhe te paperfunduar. Tekstet jane te shkurtera dhe te fragmentuara, duke lene hapesire per interpretim dhe duke theksuar natyren introspektive dhe te pasigurt te kenges.

TINGUJ ORGANIKE DHE RITME MINIMALISTE, TE CILAT KRIJOJNE PERVOJA DEGJIMI PERFSHIRESE DHE MEDITUESE ['CUT GLASS' - MARK WILLIAM LEWIS, 2022]

Dihet qe me terheqin pamase ato qe eksperimentojne, provojne dhe guxojne! Mark eshte nje nga ato - edhe pse shpesh misterioz, i mbu mendueshem si artist, me pauza te gjata pune etj...

Muzika e Mark William Lewis karakterizohet nga nje perzierje e elementeve ambientale, elektronike dhe eksperimentale. Kompozimet e tij shpesh paraqesin peisazhe te qeta tingujsh, te cilat karakterizohen nga pattern te pasura dhe melodi te buta, te cilat zhvillohen ngadale. 

Lewis shpesh krijon nje ndjesi introspektive dhe thellesi emocionale, me fokus te atmosfera me shume se te struktura tradicionale e kenges. Sforco e tij eshte shpesh instrumentale, duke perdorur nje game te gjere sintetizatoresh, tinguj organike dhe ritme minimaliste, te cilat krijojne pervoja degjimi perfshirese dhe medituese. 

Tingulli i Lewis vleresohet per aftesine e tij per te transportuar degjuesit ne bote te tjera, ndersa ruan nje balance delikate midis qetesise dhe tensionit.

GOODBYE SUMMER [FOTOGRAF, 2024]

 

"EYE NYAM NAM A MENSURO" - EBO TAYLOR (NJE FIGURE QENDRORE NE SKENEN MUZIKORE GANEZE)

Taylor u rrit ne Saltpond, nje qytet bregdetar ne Gana. Qe ne rinine e tij, ai tregoi nje interes te madh per muziken, duke u ndikuar nga muzika tradicionale afrikane dhe zhanret e huaja si jazz dhe swing, te cilat ai i degjoi permes radiofonise britanike dhe amerikane. 

Gjate viteve' 50, ai filloi te performonte ne grupe te ndryshme lokale, duke kombinuar keto ndikime ne ritme perfshires dhe duke zhvilluar stilin e tij unik.

"Eye Nyam Nam A Mensuro" eshte nje fraze nga ne gjuhen Akan, folur nga popullit Akan ne Gana, e cila perkthehet perafersisht si “Te hash ushqim pa frike”. Kjo fraze pershkruan nje pervoje te ngrenies me kenaqesi dhe pa shqetesime, shpesh duke sugjeruar bollek ose siguri ushqimore.

GILLIAN WELCH. NJE RREFIMTARE-MIT E THELLE DHE AUTENTIKE, E CILA KAP SHPIRTIN E MUZIKES RURALE AMERIKANE

Nga ku jam tani shoh nga dritarja dhomes avjone qe nisen per diku, afer apo larg; nuk e di... 

Faji im qe mora shtepi afer aeroportit, por qe ne fund te fundit mua me pelqen te ndjej e 'vuaj' nisjet per kushedi se ku. 

Gillian Welch, pervec se duket sikur kam fluturuar rruge te gjata me te, por ky eshte defekt imi personal... eshte nje nder emrat me te spikatur ne muziken Americana, duke e perkthyer magjine e historive te hershme dhe emocionet e thella ne kenge e lirika qe mbeten ne kujtese per nje kohe te gjate. 

Perfaqeson madheshtine e asaj lirie qe ne enderrojme pertej dhe qe e imagjinojme ne kontinentin amerikan.

Kenga “Silver Dagger” eshte tamam nje shembull klasik i aftesise se saj per te trajtuar tema te tilla me nje qasje bashkekohore dhe njekohesisht emocionuese.

Ne fakt, eshte nje kenge tradicionale amerikane qe eshte riperpunuar nga shume artiste, por Gillian sjell nje thellesi unike ne versionin e saj. Publikuar ne albumin e saj The Harrow & The Harvest (2011), interpretimi i Welch i jep nje jete te re kesaj balade te vjeter qe flet per dashurine, tradhtine dhe vendosmerine.

Kenga tregon historine e nje vajze te re qe paralajmerohet nga nena e saj per rreziqet e dashurise dhe te mashtrimit. Vargjet rrefejne nje keshille te kujdesshme per te qendruar larg dashurise se pabese dhe per te mbrojtur veten me nje thike argjendi, nje simbol i mbrojtjes dhe i pasigurise.

Stili eshte i thjeshte dhe i kthjellet, duke e mbajtur instrumentimin minimal dhe te perqendruar. Kenga permban kitare akustike dhe harmoni te zbehta, te cilat i shtojne nje ndjesi te bute e melankolike melodise. Kjo pershtatje e kursyer i lejon zerit te saj te dale ne pah, duke sjelle ne jete historine dhe emocionet qe ajo percjell.

Interpretimi prekes dhe terheqes i nje balade tradicionale amerikane. Me instrumentimin e saj te thjeshte dhe tekstet e ndjera, ajo kap emocionet e thella te dashurise dhe kujdesit vetjak, duke krijuar nje kenge qe eshte si nje pasqyre e botes se brendshme te shpirtit.

Qofshit nje adhurues i muzikes tradicionale (degjoni keto dy kryevepra: "Dry Demo" apo "Caleb Meyer" per siguri) ose te terhequr nga interpretimet bashkekohore, “Silver Dagger” fton per nje udhetim te pasur emocional dhe nje pervoje te thelle muzikore qe vazhdon te rezonoje permes brezave.

Une perfytyroj ku fluturojne ato vajza qe shkruajne apo interpretojne poezi neper avjone e vende te largeta; madje plot hapesire e vetmi te perkohshme!

"GOD'S WHISPER" - RAURY (THIRRJE VETJAKE E NJE PESHPERITJEJE - UNE JAM SHPETIMTARI)

I won't compromise

I won't live a life
On my knees
You think I am nothing
I am nothing
You've got something coming
Something coming
Because
I hear God's Whisper
Calling my name
It's in the wind
I am the savior

BEIRUT ME "FYODOR DORMANT" (2022) - I MAGJEPSUR NGA ATMOSFERA NOSTALGJIKE DHE TONALITETI SHPREHES

Ja ku jam, ne nje gjysme-te-erret dhome, ne te njejten kohe, pa asnje arsye per te qene i lumtur edhe me mjaft arsye per nje ndjenje te atille.
Besoj qe te qenit mire nuk permbahet, avullon si ajri nga lekura perlagur nga uji ngrohte.
Beirut tashme eshte shoqerues, shtegtar, aventurier, terapist (pothuajse mik!) e mbi te gjitha dikushi qe ka njefare koherence vokale qe me muziken e tij aq nostalgjike ndihmon te ul rrahjet e zemres, te rregulloje frymemarrjen, te te ngjise nje ritem qe ne e kemi humbur tashme ketu ne Perendim: te ngadalte.

Kenget e tyre zakonisht perfshijne aranzhime te nderlikuara dhe ritme komplekse, duke shfaqur nje qasje te sofistikuar ndaj kompozimit. Vokaliteti i veçante i Zach Condon i shtohet tingullit unik te grupit, me nje shperndarje shpirterore dhe emocionuese qe rezonon me degjuesit.
Ne pergjithesi, muzika e Beirut mund te pershkruhet si atmosferike, melodike dhe ndjellese, me nje cilesi nostalgjike qe i transporton degjuesit ne vende dhe kohe te ndryshme.
Ata kane nje tingull te veçante qe sfidon kategorizimin e lehte, duke i bere ata nje grup te dashur dhe me ndikim ne skenen e muzikes indie.
"Fyodor Dormant" ne loop!

BROWN BIRD - HARMONI AMERICANA DHE THELLESI EMOCIONALE

Kur degjova per here te pare kete gjurme, u trasportova ne ndonje qark te Amerikes qendrore, thelle ne brendesi te kontinentit; atje ku hapesirat e stermedhaja ofrojne liri dhe vend e kohe per te rigjetur shpirtin... 

Brown Bird ishte nje grup folklorik amerikan i formuar nga David Lamb dhe MorganEve Swain. Muzika e tyre mund te pershkruhet si koktej i zhanreve si folk, Americana, roots dhe elemente indie. Tingulli i Brown Bird karakterizohet nga cilesia e tij e paperpunuar dhe intime, tekstet e perzemerta dhe nje theks i forte ne instrumentimin akustik.

Disa karakteristika kyçe te muzikes se Brown Bird perfshijne harmonite e pasura: zerat e tyre u perzien ne menyre transparente, duke i shtuar thellesi dhe emocione kengeve. Brown Bird inkorporoi ndikime te ndryshme muzikore ne tingullin e tyre, duke perfshire traditat popullore nga kultura, blues dhe elemente te ndryshme te menyres all'Americana.
Tragjikisht, David Lamb nderroi jete ne vitin 2014 dhe Brown Bird u shperbe pas vdekjes se tij. Muzika e tyre vazhdon te pelqehet nga fansat per vertetesine, thellesine emocionale dhe perzierjen unike te tingujve te frymezuar nga folku.

ANIKA / EXPLODED VIEW - ME CO NE ANEN TJETER...

Anika dhe Exploded View jane dy fiskimet e mia te momentit; eshe pse vone u kujtova te shkruaj dy rreshta per to... Le te themi qe do jepja pothuajse cdo gje te shihja nje koncert saj live ketej afer (deri tashme ka bere pitstop vetem ne Rome).

Behet fjale per dy projekte muzikore te ndara, por te udhehequra nga e njejta artiste: Anika Henderson.

Le te shqyrtojme secilin prej tyre individualisht:
Anika eshte muzikante, kengetare dhe kompozitore britaniko-gjermane e njohur per qasjen e saj minimaliste dhe eksperimentale ndaj muzikes. Muzika e saj mund te pershkruhet si nje bashkim i elementeve post-punk, dub dhe elektronike, me nje tingull shpesh te perhumbur dhe atmosferik (oh, sa me kujton zerin e Nico). Stili i veçante vokal i Anikes karakterizohet nga dorezimi i saj i fresket dhe i shkeputur, gje qe shton nje cilesi enigmatike ne kenget e saj.

Ne albumin e saj debutues te vete-titulluar "Anika" (2010), ajo punoi me producentin Geoff Barrow nga Portishead, duke krijuar nje koleksion kopertinash dhe kengesh origjinale me nje vibe lo-fi, retro.

Exploded View eshte nje projekt bashkepunues i udhehequr nga Anika Henderson, por gjithashtu me muzikante te tjere. Muzika e grupit mund te pershkruhet si nje perzierje e rock-ut, post-punk, krautrock dhe eksperimental me nje prekje te ndikimeve psychedelike. Tingulli karakterizohet nga ritmet hipnotike, synimet vertitese dhe zeri hermetik i Anikes.

GITKIN - MUZIKA E TIJ EKZISTON DIKU MIDIS KUJTESES PRIMARE, RRENJESORE DHE DESHIRES SE LARGET EKZOTIKE

Muzika e Gitkin mund te pershkruhet si nje bashkim i zhanreve te ndryshme, duke perzier elemente te muzikes globale (world-music), tingujve vintage dhe ritmeve eklektike. Kompozimet e tij marrin frymezim nga tradita te ndryshme muzikore, duke perfshire afro-beat, latino, funk, soul, xhaz dhe
ndikimet psikedelike. 

Nje nga karakteristikat percaktuese te muzikes se Gitkin eshte perdorimi i tij i mencur i instrumenteve vintage dhe teknikave te regjistrimit, te cilat u japin kengeve te tij nje tingull nostalgjik dhe te ngrohte qe te kujton regjistrimet klasike nga e kaluara. Instrumentimi ne muziken e Gitkin eshte shpesh i pasur dhe i larmishem, duke perfshire nje sere instrumentesh si kitare, kitare bas, bateri, perkusion dhe bori, duke krijuar nje pervoje sonike vibrante dhe gjithe-perfshirese. Loja e tij ne kitare eshte veçanerisht e rendesishme, e karakterizuar nga melodi te nderlikuara, hove ritmike dhe improvizime ekspresive. 

Muzika e Gitkin eshte e njohur per ritmet e shtruara, groovy dhe infektive, duke e bere ate te pershtatshme si per degjimin e vemendshem ashtu edhe si sfond per ambiente te ndryshme, si xhirimi i nje skene filmi, relaksimi ne shtepi, shijimi i nje pasditeje vere, apo diktimi i humorit ne ndonje tubim social. Ne pergjithesi, muzika e Gitkin ofron nje perzierje unike dhe magjepsese te ndikimeve world-music (globale) dhe tingujve vintage, duke krijuar nje udhetim sonik qe rezonon me adhuruesit e stileve te ndryshme muzikore dhe prejardhjeve kulturore.

RIMINI RETRO EXTRACTION

 

TOM VERLAINE - "SUVENIR NGA NJE ENDERR" (1979)

Autor i vertete rock-u.
Tom Verlaine (ex Television) synon te shprehe emocione te thella te brendshme dhe te eksploroje te gjitha harmonite qe e lehtesojne me se miri kete. Albumet e tij jane koleksione gjurmesh me tekst pulsues dhe melodik, te recituara me nje ze te dhimbshem dhe gati dritherues, te shenuara nga madheshtorja, monumentale e historikja kitare ne historine e rock-ut. 

Brenda kesaj kornize, Verlaine shkriu simbolizmin, pop-artin, psikedeline, free-xhazz dhe folk-rockun. Te bejne te mendosh qe nuk kishte shume te perbashketa me frenezine e punk-un, po me shyume me epopene e muzikes rock.

Verlaine kenaqej me rock and roll-in nervoz, pershpejtues (degjo Tom Verlaine, 1979), por ai u dallua edhe me baladat me intensitet ikonik si "Souvenir From A Dream".

Historite ne gjurmet e tij zbresin konvergjojne ne depresionin haluçinant metropolitan, te shperndare mire ne moda continum, te dominuar perbrenda nga nje ndjenje torturuese dhe pothuajse epike e nje dhimbjeje perpetum (te perhershme), ose ne nje bote endrrash perrallore qe vepron si nje valvul shfryerje, ndoshta e populluar nga zana dramaturgjike... 

Delirium i mirepritur!

FLEETWOOD MAC - I WANT TO BE WITH YOU EVERYWHERE... (1987)

Can you hear me calling
Out your name?
You know that I'm falling
And I don't know what to say
I'll speak a little louder
I'll even shout
You know that I'm proud
And I can't get the words out
Oh, I
I want to be with you everywhere
Oh, I
I want to be with you everywhere
(Wanna be with you everywhere)

Something's happening
Happening to me
My friends say I'm acting peculiarly
Come on, baby
We better make a start
You better make it soon
Before you break my heart
Oh, I
I want to be with you everywhere
Oh, I
I want to be with you everywhere
(Wanna be with you everywhere)

YOU KNOW WHO THEY ARE - SOME KINDA LOVE [VU, 1969]

Some kinds of love
Marguerita told Tom
Between thought and expression
Lies a lifetime
Situations arise
Because of the weather
And no kinds of love
Are better than others

Some kinds of love
Margueirta told Tom
Like a dirty French novel
Combines the absurd with the vulgar
In some kinds of love
The possibilities're endless
And for me to miss one
Would seem to be groundless, hmm

I head what you said
Marguerita heard Tom
And of course you're a bore
But in that you're not charmless
'Cause a bore is a straight line
That finds a wealth in division
And some kinds of love
Are mistaken for vision, tah-tah, ooh
Put jelly on your shoulder
Let us do what you fear most
That from which you recoil
But which still makes your eyes moist

Put jelly on your shoulder baby
Lie down upon the carpet
Between thought and expression
Let us now kiss the culprit
Move it on, mm
I don't know just what it's all about
Just uh, but put on your red pajamas and find out
Hmm
One more time for?

SIAN HEDER - CODA [KINEMATOGRAF, 2021]

THE SEEDS ARE PUSHIN' TOO HARD - AMERICAN PSYCHEDELIC GARAGE ROCK BAND FORMED IN LOS ANGELES

What else do you need to listen to this?

1960's psychedelic garage rock band from Los Angeles, CA fronted by Sky Saxon, with Daryl Hooper, Rick Andridge, and Jan Savage.

MOLLY NILSSON GETS IT ALL - INTIMITETI PERQAFUES I BERLINIT

Nje nga sugjerimet me te erreta te sintetizimit minimal vjen nga artistja gjermaniko-suedeze Molly Nilsson, e cila ka "sintetizuar" ne nje formule te vetme nje ndjesi te sakte sociologjike te viteve 2000, duke kujtuar ne menyre paradoksale, ne nje humor stilit karaoke te perjetshme si enderr, tinguj dhe ritme te viteve '80.





"Çfare nuk shkon me deshiren per te jetuar ne te kaluaren?" pyet Molly Nilsson nepermjet nje prej gjurmeve te saj me domethenese, "1995". Ndoshta asgje, ose ndoshta ne te vertete shume gjera, nese eshte e vertete se i vetmi vend i banueshem ne nje menyre pak a shume te integruar eshte e tashmja, gjithnje e pakapshme dhe e pamundur. Por kjo nuk eshte çeshtja.

Gjate nje diskografie tani te konsiderueshme, Molly Nilsson eshte zhytur ne ate ngerc emocional ne te cilin te gjithe e kane gjetur veten te pakten nje here te zvarritur ne jete. Ai moment i rralle i vetevetedijshem ne te cilin pervoja trupore e levizjes se perjetshme dhe te pakalueshme si rrjedhje fenomenologjike e diçkaje qe, ne mungese te nje fjalori me te mire, ne e quajme te tashme, eshte manifestim spontan i retro-projeksioneve nga e kaluara autobiografike, e asaj qe ka qene dhe qe do te kishte qene "po sikur, apo nese vetem ...".





Karikaturat e saj jane gjithmone te mbuluara me nje aureole si nje enderr, e tymosur, ndonjehere e shtangur, e thelbezuar nga nje veshje e perjetshme katran-e zeze, e kurorezuar nga nje fytyre akullnajore ne bjond platin, megjithate kurre e shkeputur dhe, ne te vertete, lehtesisht e pershkuar nga emocionet dhe pasigurite, te cilat shkrihen ne konfidencialitet dhe rastesor te shfaqjeve te tij te shumta live. Nilsson nuk ben gje tjeter veçse nxjerr nga biografia e saj me e zakonshme per te mbyllur miniaturat e saj te avullta, ne nje ushtrim te rralle ne te cilin jeta e perditshme behet mit, pa pretendime dhe pa virtuozitet.

Nomadizmi pak i romantizuar, pak i detyruar nga perkohshmeria gati-kapitaliste. Duke qene pa asnje qindarke ne metropolet e bute, sikur e perfytyron ne nje feste ne ballkon me duhan dhe vere nga dyqani me i ri. Evropa, si njesia me e perafert e konceptit te shtepise.

Pervoja e fotografuar nga Molly Nilsson nuk eshte universale, por jashtezakonisht kontigjente, terheqese dhe e identifikueshme nga kushdo qe ka lindur, afersisht, aty midis viteve tetedhjete dhe nentedhjete. Megjithate, karakteri rrefimtar, intimisht naiv i teksteve te saj, estetika e pakohe qe buron nga prodhimet e pandryshueshme lo-fi , perzier paturpesisht ne nje kamuflazh tetedhjetesh, referencat zgjerojne sharmin e tingullit suedez tek kushdo qe rezonon me keto, frekuenca melankolike. Si e tille, ajo rigjenerohet ne mini-skena qe duken te ngjashme por ne te njejten kohe kane konfigurime potencialisht te pafundme ne jeten e perditshme. Debutimi behet menjehere pas transferimit te saj ne Berlin.

“Is the future any brighter?
Is the darkness any lighter in Europe?
I met Joy in London, she used to love to sing
But now she's not singing about anything
"Gotta work to make your way
Better work if you wanna stay
So now she's working for you, for Europe...”.

Kryeqyteti gjerman eshte ne vitet e para te mijevjeçarit te ri nje magnet i pakrahasueshme per artistet e te gjitha prejardhjeve. Ajo qe njihej ne dekadat e meparshme ngjante si meka e avant-gardes elektronike, nga estetika e krautit ne tekno, nderkohe ishte transmutuar ne nje kontenier ne dukje pa fund per skenat e arkitektures, dizajnit, artit vizual dhe, ça va pa dire, brinja muzikore te te gjitha llojeve, te animuara nga mendjet e migruara nga kudo.

Nje atmosfere e ndryshme, per Nilsson, nga Stokholmi me i patransigjent dhe periferik. Ne nje menyre me prozaike, per me teper, Berlini thjesht lejoi te niste diçka nga asgjeja, brenda mundesise ekonomike te gjithsecilit.
Edhe pse albumi i saj ka nje atmosfere pothuajse funerale, ne fakt, mes gjurmeve te albumit, deri ne ate pike sa shume do te nxitojne per ta pershkruar Nilsson si nje karakter "te erret", ne kuptimin me primitiv dhe tetedhjete, te termit. Teresisht e vete-kompozuar dhe e veteprodhuar ne shtepi ne nje tastiere te vetme per pak euro te lidhura me kompjuterin, These Things Take Time prezanton se cilat do te jene koordinatat stilistike te te gjitha albumeve te Nilsson-it qe do te vijojne, por ne te njejten kohe eshte e pajisur me nje karakter dhe intensitet specifik gjithashtu brenda diskografise se saj. Trembedhjete kompozimet e tij, ne fakt, jane nder me te zhveshurat edhe per standardet minimale dhe thelbesore te prodhimeve te mevonshme.

Performancat vokale te Nilsson rrjedhin si te bllokuara diku midis nje gjendjeje te sededuar apo post-acid dhe nje gjendjeje emocionale te imploduar. Ata gjithmone pershtaten ne menyre te drejtperdrejte dhe vazhdojne pa variacione te veçanta kromatike ne nje modulim dukshem te desensitizuar, me sa duket me shume ne perputhje me nje interpretues synth-pop te farezimit te pare se sa me nje kengetar-kompozitor te rrefimit.

"Une thjesht nuk jam e zonja ne te folur," thote ajo. Ja pse mendimet, rrjedhat e ndergjegjes, fragmentet e ditareve, vezhgimet e rastesishme, vihen ne disk. Prandaj, te degjosh nje regjistrim te Molly-t eshte si ta gjesh veten me nje mik(e) naten vone per nje gote te fundit, duke filozofuar, duke komentuar mbi nje djale/vajze interesant(e) te pikasur nga grosisti kinez, duke perseritur klishete dhe te vertetat e perjetshme te se majtes (politike) ose thjesht duke u grindur rreth vendimit per te oksigjenuar floket. Vazhdimi eshte histori (e kendshme)...

A QUICK UNIVERSAL STUDIOS & KENNEDY SPACE CENTER VISIT (RECALL: "FAILURE IS NOT AN OPTION")

LONDON CALLING BY NIGHT (LESS THAN 24HRS)