ORCHESTRA BAOBAB - PERQAFONI PEMEN E JETES

Milano. Amfiteater (Arena).

Une dhe e dashura ime ishim grindur per nje ceshtje banale...

Nga Afrika (na duket kaq larg dhe afer ne evropianeve!) ate mbremje luanin nje grup plot me personazhe karizmatike (baobab, si pema e mocme!), te cilet kercenin e te jepnin pershtypjen se ishin ne atdhete e tyre ne kontinentin e poshtem (populli wolof, ritmi pachanga, stile afro-kubane)...

Nje ndjesi kaq te thelle perkatesie, perberjeje, saqe banda e muzikes (Orchestra Baobab) grupoi te gjithe ata avropiane (te huaj) te sperkatur me muziken afro-etnik, tribal, samba (rumba afrikane), klasike veri-afrikane te nxiteshin e te mbushnin skenen, me hedhje hapash shkretetirore, prej xhungle, apo ritme kubane;
nje force fizike e vazhdueshme e verberuar nga ngjyrat e kostumeve extralarge, me gotat plastike plot me alkol qe kercenin papushim ne vallezim cift, sinkronizuar me ate tipin me pelerinen e gjate te zeze, i cili kryqezonte gjunjet me klarineten futur ne goje...

Kooperativa, grupime sociale non-profit (italiane), te rinj te evoluar ne eren e (non)globalizimit ishin te bashkuar poshte nje muzike qe prekte thelle... Qe prekte zemrat, poezine e shpirtit, ndjenjat e altruizmit, perkatesise, humanizmit, idealeve boterore te mireqenies, te barazise perpara veshtiresive ekonomike (dominuese), por edhe perpara gezimit, te  mendjes te hapur, perparimit te miremenduar...

Orchestra Baobab perfaqesojne nje nga grupet me te medhaja ne bote!

Nje nga realitetet me te ndjekura ne skenat internacionale muzikore, nje ngjarje, nje fenomen pothuajse elitar (per nga inertsia njohjese!), nje kenaqesi personale ekstra- etno-kufitare, eksperience unike per te prekur rracen e zeze, zakonet, kulturen shumevjecare, aktualizmat e madje te ardhmen e kontinentit me te vjeter.

Paqja u be! Perqafoni baobabet!

THE BETA BAND - 'INNER MEET ME' [THE THREE EP's] // VERSIONI BETA I KENAQESISE

Une e quaj 'sindrome e kukullave te mia'.

Ndjesia dhe sikleti kur nuk di se si te sillesh kur dashuron dicka kaq shume sa nuk arrin, ose e ke fare te qarte qe nuk do zgjase shume kohe perpara se ta ndash me te tjeret. Eshte universal fenomeni, apo jo? 

Mundi, rastesia, njefare perkatesie dhe bukuria kur ruan ca si pilastra ne muzike jane te zakonshme, kurse ate per te cilen po shkruaj ketu shkon diku me tutje. Per mua perfaqeson nje defekt, nje cen ne ego, nje devijim ndoshta ne karakterin dhe mishmashin e shijeve (artistike)... Mirepo qe piqen me kalimin e kohes, ose me mire zbuten, ndryshojne intensitet. Me besoni!

Dhe atehere fillon te besosh se ndarja (e kukullave!) me te tjeret jo mund te sjelle, por me siguri sjell te papritura me linja forcash me te madhaja, krijon menjehere nje fushe magnetike te pelqyeshme, nje perzierje shijesh me intrapersonalen, zbulime gazuese te amplifikuara nga shumeprania aktive e te tjereve... Me ndiqni?

Nuk kam mbaruar ende; e mepasshmi kupton me plot qenien tende se kap nje nivel me te larte maturiteti dhe intelekti... Takon, si te them, brendesine tende te mirefillte! 

He, jo i zakonshem si trasformim?

Versionin tim Beta e ndaj me ju! 

GUSTER - 'SATELLITE' [GANGING UP ON THE SUN, 2006] // SHNDRIT SI NJE VEPER ARTI...

Shining like a work of art
Hanging on a wall of stars
Are you what I think you are?

You're my satellite
You're riding with me tonight
Passenger side, lighting the sky
Always the first star that I find
You're my satellite

Elevator to the moon
Whistling our favorite tune
Trying to get a closer view

FRANK [KINEMATOGRAFI, 2014]

Jon: "How to describe Frank?
Well, there's the head, of course. He never takes it off. Now what goes on inside the head inside that head? His music"

PLEASE MR. KENNEDY [INSIDE LLEWYN DAVIS, 2013]

U donte nje film, ose me mire nje skenografi, nje eksperience, nje skene, nje kenge, xhiruar filozofikisht nga vellezerit Coen per te me zgjuar nga serioziteti i sheshte dhe te me sillte ne humorin personal (gjithnje te sofistikuar!) te regjizoreve mjaft-amerikane.

Shout. Outer... space! 

ABOUT TIME [KINEMATOGRAF, 2013] - WEDDING SCENE...

Its very bad for a girl to be too pretty. It stops her developing a sense of humor, or even a personality. 

The truth is, I now don't travel back at all. Not even for the day. I just try to live every day as if I've deliberately come back to this one day to enjoy it as if it was the full final day of my extraordinary, ordinary life.

I'd only give one piece of advice to anyone marrying. We're all quite similar in the end. We all get old and tell the same tales too many times. But try and marry someone kind. And this is a kind man with a good heart. 

No, I never said we could fix things. I specifically never said that. Life's a mixed bag, no matter who you are. Look at Jesus: he was the son of a God, for God's sake and look how that turned out. 

LIKE FATHER, LIKE SON [KINEMATOGRAF, 2013]

GOAT [WORLD MUSIC, 2012] // SWEDISH TRAVELLING SHAMANS IN THEIR AFRO-PSYCH-KRAUT-VOODOO SPACE

Be catapulted with the mysterious Swedish voodoo-psych outfit onto the world stage with its mixture of wah-fuzz riffing, energetically chanted vocals and mystical polyrhythms, with colourful and hyper-kinetic live rituals to match;

syncopated rhythms of afrobeat ('Golden Dawn'), evoking a freedom of spirit that snakes its hips in defiance against the anguished shrieks of their ancestors...

A very original primal sense at play!

EMILIANA TORRINI - 'SPEED OF DARK' (TOOKAH, 2013)

... Somebody tell me how we got that far
I don't even know right now who we are
If you know that you're not breathing, get out
We can always just leave here, drive off

Life is just a flicker in the universe
Ooh under the stars, we're indestructible
(it's just a flick in the universe.
under the stars, we're indestructible)

Oh somebody let me drive that car
Every ride and down the freeway to watch it all
We'll be making love
Together living in a free fall
Oh won't you come with me and go far...

ANNA PAVLOVA FOOTAGE - CLUSTER AND ENO 'HE RENOMO' TRACK

A distant light
A moment of love
A dream
A laugh
A kiss
A cry
Our rights
Our wrongs...

ALEC K REDFEARN AND THE EYESORES // AVANT PSIKO-CIGANE: FIZARMONIKE, KITARE, PIANO, UKULELE DHE HARMONIKE LUAJTUR CMENDURISHT NDRYSHE [SISTER DEATH, 2012]

Sic e shpjegon vete Alec K Redfearn: "Eyesores luajne muzike krijuese qe prej 15-vjetesh dhe perbejne nje ansambel te papenguar nga etiketat, mjaft te veshtire per tu kataloguar ne rryma".

Disku i tyre i shtate (Sister Death, 2012) nuk ka te krahasuar ne skenen muzikore te nendheshme (underground) duke u shtyre gjithnje e me shume ne kerkim te nje tingulli te ri, kesaj rradhe idealisht ne Evropen e Lindjes (bej me mendje nje linje nga Irlanda, duke kaluar ne Transilvani, e deri ne Ballkan), ku fizarmonika kryeson instrumentet e tjere te pazakonte (piano Wurlitzer, kitare havajane, ukulele, dy bas-e etj).

Mbulesa e ketij albumi psikedelik shfaqet me nje bukuroshe duarhapur, si per te parashikuar titullin. Alec shoqerohet, pervecse nga nje ushtri me muzikante te mirenjohur, edhe nga chanteuse Orion Rigel Dommisse (dhe ne fakt duetet dy-zerash jane mes te dyve!).

Une i falenderoj vecanerisht per cilesine e mire ne kete eksperimentim te habitshem dhe origjinal (folk, rock, dark, balada...), plot gjelberim te perjetshem, shfryerje te shfrenuar te shqisave, thesare te fshehura (te pallogaritur!) dhe zjarrit te rastesishem qe digjet ('Fire Shuffle').

REGINA SPEKTOR - 'HERO' [BEGIN TO HOPE, 2006] // I'M THE HERO OF THE STORY, DON'T NEED TO BE SAVED

...Power to the people, we don't want it, we want pleasure
And the TV's try to rape us and I guess that they're succeeding
And we're going to these meetings but we're not doing any meeting
And we're trying to be faithful but we're cheating, cheating, cheating...

 

 

 

THE ARCHITECTURE OF HAPPINESS (ALAIN DE BOTTON, 2006)

“We need a home in the psychological sense as much as we need one in the physical: to compensate for a vulnerability. We need a refuge to shore up our states of mind, because so much of the world is opposed to our allegiances. We need our rooms to align us to desirable versions of ourselves and to keep alive the important, evanescent sides of us.”

“Our homes do not have to offer us permanent occupancy or store our clothes to merit the name. To speak of home in relation to a building is simply to recognise its harmony with our own prized internal song. Home can be an airport or a library, a garden or a motorway diner.”

“We depend on our surroundings obliquely to embody the moods and ideas we respect and then to remind us of them. We look to our buildings to hold us, like a kind of psychological mould, to a helpful vision of ourselves. We arrange around us material forms which communicate to us what we need: but are at constant risk of forgetting what we need: within. We turn to wallpaper, benches, paintings and streets to staunch the disappearance of our true selves.”

“A feeling of beauty is a sign that we have come upon a material articulation of certain of our ideas of a good life.”

“It is in dialogue with pain that many beautiful things acquire their value.”

HOLY GHOST! - 'DO IT AGAIN' [HOLY GHOST!, 2011]

Deshmi per suksesin e nje revival-i, te rilyer me boje, te viteve '80 (degjo te hershmit LCD Soundsystem apo The Rapture), muzika e kercimit [dance] u rikthya fuqishem me keto Holy Ghost!, ose amerikanet (Nick Millhiser dhe Alex Frankel) nga Bruklini (NY).

Pasi firmosen per etiketen e pavarur DFA Records, 'Do It Again' sherbeu si prelud per albumin e tyre te 2011 me te njejtin titull.

Nje mesim per sjelljen ne rastisje 'hipster-ash' apo 'normcore'. Cfaredolloj gjeje duan te thone keta terma sot!

VIVA LA FÊTE - 'NOIR DÉSIR' [OST I KILLED MY MOTHER, 2009]

Hubert Minel: What would you do if I died today?
Chantale: I'd die tomorrow. 

 

Hubert Minel: I wasn't born to have a mother.
Julie: Maybe your mother wasn't born to have a son.
 

Chantale: Do I look dead to you? 

 

 

 

VERA PO MBARON... E UNE FLUTUROJ TUTJE.

Te qeshurit bashke, kripa mbi trupin ende te palare, linjat e kodrinave te ishullit, kafeja e mengjesit (e stermadhe), rera e nxehte, syzet e diellit, lekura e qetesuar, leshimi nen uje, dielli mik, syte, kafshet e veres, plazhi i fshehur, te berit banje lakuriq, ngjitja mbi shkembinj, njohja me njerez te rinj, djerset nga vapa, floket e kuqerremte, era qe than, gjuha e huaj, nata, vetedija qe rritet, vendi i humbur, bota e vogel, dashuria pas kendit, deshira per braktisje mendjeje, gjumi, agimi ne plazh...

Mos valle duhet te shkoj me tutje une nga kjo bukuri e gjithanshme? E perkohshme dhe mbaruese si fluturimi i nje disku frisbee!

JUANA MOLINA - MASHTRIME NE LABIRINTIN (FOLK DIXHITAL) ARGJENTINAS

Une dua jo nje grua, dua shume gra, sic vihet re ne shqyrtimet artistike kete muaj... Mirepo, njera ne vecanti me ka mashtruar mire kete muaj; Juana Molina.

Argjentinase (lindur ne Buenos Aires me 1967), kendon me pak ze, gati peshperit polishtresash (vjersha ne gjuhen meme) non-sense ('Un Día').

Folktronike dhome jo kaq e lehte per tu percjelle, efekte instrumentesh plastike (proto-techno), hipnotizimi nga cudia dhe ciklet e zgjatura te vokalit femeror (femijeror!) krijojne ambjent enderrimtar te magjishem, sikur mbeshtjellur ne bimesine e drureve te atij vendi te bukur shtrire ne kontinent...

Dream-pop, folk dixhital si tek 'Dar (Qué Difícil)', quajeni si ta doni, fakti eshte qe kjo muze propozon nje muzike origjinale, shprehese si nje kuader panamerikan, me kaq nuanca saqe te duket vetja sikur je ne nje park lojrash, pasi ke thithur tymin e gjetheve qe indios djegin... Kercime obsesive ('Los Hongos de Marosa'), ku psikika vihet ne prove (shpirti i kohes?) ne saje te zerit qe tregon lirika me nje interpretim abstrakt. 

Gjeni Juana Molina; gjeni eshte gruaja!

NIKITA QUASIM - MIKROTINGULL NE PJESE PER PIANO

Edhe pse gjen pak informacion ne web, tashme eshte e njohur legjenda qe tregohet per kete vajze; filloi te luaje muzike (te eksperimentoje, me mire) ne moshen 11-vjecare, kur e ema mbushte vetem 40-vjecare. Fenomeni qe i terhoqi vemendjen ishin zhurmat e paqarta te centrifuges se lavanderise. Kjo i regjistroi e i kampjonoi me nje kompjuter Apple...

Eshte e vertete: muzika e saj eshte tmerresisht klasike (sidomos live ne piano), mirepo me nje dendesi te madhe elektronike dixhitale e doze eksperimentimi. Kombinimi fitues eshte nje lloj ndjesie i nje fantazme brenda ne erresire...

Akoma jo shume e njohur nga kritika (edhe pse nen mbeshtetjen e Nicolas Jaar dhe etiketes Clown and Sunset), nentembedhjete-vjacarja Nikita Quasim (po, lexuat mire; 19-vjecare sot!), me origjine ruse (San Pjeterburgu) dhe afgane, pritet te beje per vehte mjaft te interesuar te zhanrit...

JENNY HVAL - FRAGMENTE TE MEMORIES TE TRANSKRIPTUARA SHTREMBER [INNOCENCE IS KINKY, 2013]

The voice is a second flesh that cannot be seen.
This body is not the vision.
The seer cannot go there.

Liria.

Akuti ne rritje derisa behet i panatyrshem per veshin human.

Po, sepse eshte zeri madheshtia e muzikes se norvegjezes Jenny Hval (lindur e rezidente ne Oslo). Tone kaq te sfazuara saqe gjurmet audio shnderrohen ne instalime visuale per mendjen, marrin forma te crregullta e zbulohen e zhduken papritmas.

Nuk ka nje ritem te arsyeshem ne kete eksperiment te zerit (kujtoni Meredith Monk, Diamanda Galas), duke mos paralajmeruar fundin (where do I end?) dhe pa pretendime mirekuptimi. Gjendje qe verifikohet ne (pa)kushtet e lirise totale, piketakimet elimohen e hapesira mbush e vetmuar vizionin.

Femerore.

Pershkruar si nje personalitet i forte (i papajtueshem me klishet e artit sot!) dhe e dhene per multidisiplina (audio-artist), Jenny Hval shpreh nje sensualitet te semure (“Hello? Excuse me? / I think you left something at my house... / Oh yes... My virginity. / Bring. It. Back”) me nje medyshje mes kenges e recitimit, ku kitaret elektrike sherbejne si paralele zbutese.

AI ASO - JAPONEZJA E BRISHTE, E PAPESHE DHE KALIMTARE

Me trajta, zeri is saj duket aq i lehte, saqe mendon se do te fluturoje tutje.

Muzike vaji engjellore. Ninulla adulte.

E (te dish) qe ka bashkepunuar edhe me banda metalaresh eksperimentale japoneze.

Modalitet ekstrem ne perpunimin e tingullit (minimal).

Nuk duhet t'i pyesesh asgje kesaj kukulle (sepse behet fjale per nje ze kukulle ketu!), vetem shikoje, aty ne mes te dhomes tende, boshe, teksa lekundet ndopak...

MOMMY [XAVIER DOLAN, KINEMATOGRAFI 2014]

INDOCHINE - 'COLLEGE BOY' [ECRIT & RÉALISÉ PAR XAVIER DOLAN]

"Kur jeta te shtyp eshte si nje ekran i madh me format 1:1. Mirepo, kur me ne fund jeta te buzeqesh, ekrani hapet gjeresisht e ajo qe sheh te le pa fjale..."
(Xavier Dolan ne lidhje me filmin e tij Mommy, prezantuar ne Kane 2014)

Dhune ofruar falas, linja ndarese mes te drejtes dhe te gabuares, qe ne moshe te re, ne korridoret e shkolles, jashte oborrit (edukues), ne syte e kolegeve nxenes (te cilet fotografojne ne kohe reale!). Indiference. Totale.

Ditet e sotme, ku ndodh dashuria?

Dhe gjetja e kanaleve te tjere shfryerje per individin qe akumulon keshtu energji negative brenda nuk eshte kurrsesi nje eksperience e lehte dhe e papjekur... 

DAVID AUGUST - 'YOU GOT TO LOVE ME' (NXENESI I HAMBURGUT NXJERR KRAHET)

Para ca muajsh kisha shkruar per kete 'pupil' (DAVID AUGUST - 'PHENOMENA' [TIMES, 2013]. CLASSICALLY TRAINED HANDS)...

Nje laissez-faire ne te gjithe kuptimet!

Rruge te lire nismave; Ti Duhet Te Me Duash ('You Got To Love Me') lexon titulli i gjurmes superhit te David August (nga Hamburg-u i Gjermanise).

Nje gjykim aspak modest, gati urdher i vetsigurte, kjo gjurme te ben per vehte fale ritmit plot te kercyeshem (too dance-able, male and female!) dhe tekstit titullar qe mban...

Ne e percjellim me entuziazem e sens lehtesie gjithashtu! 

 

SALLY GO ROUND THE ROSES

Ka kohe qe e kendoj menjeheresh bashke me mikeshen e ngushte (karaoke?)...

Seli (Sally) qe shkon te mbledhe trandafila (roses), gjest jo kaq i zakonshem (sot)...

Bime me efekte anesore te pelqyeshme per kedo, por jo shume ne linje me ligjet kombetare (ne vitet '60)...

Aroma, shije, pertypje anesore, nxjerrje abnormale, post-perceptime jashte normes; perreth trandafilave nenkuptohej mesi i drogave te lehta (bimesore)...

Duet fantastik (grupi legjendar britanik Pentangle), rebel, me prirje 'trasgresive', dalje duarsh (batute!), leshim muskujsh perkohesisht, fluturim menderor tipik, auto-pelqim shfaqes, ironi e vetkontrolluar...

'Sally Go Round The Roses' - magnetizon ne menyre te gezueshme!

Poooooooooooooo, dreqin...

VIOLETA PARRA [NE JEMI BOTA, NE JEMI FEMIJET] - 'VOLVER A LOS DIECISIETE' // VETEM DASHURIA, ME SHKENCEN E SAJ, NA BEN TE PAFAJSHEM...

Do doja te kthehesha ne moshen 17-vjecare, kur xhiroja (m)e kembe, naten, rrugeve plot pluhur te qytetit, e kur ndjehesha i sigurte nga familja (ne forme!) e besoja akoma ne magjite e zemres (ne dashuri)...
Nuk e njihja Violeta Parra-n (e nuk e kisha pare akoma filmin autobiografik!) e varret e perbashketa ne pjese te tjera te botes (ne Kili)... Nuk e dija se cili kishte qene Victor Jara...

Nuk e di si quhet fenomeni ne fjale;
kur ne situata krejt te huaja per nga prejardhja e kultura jote, tingujt qe te kane shoqeruar qe ne vegjeli, edukimi ne moshe te re, marredheniet me prinderit e paracaktuar etj etj, ti e gjen vetveten papritmas ne momente kaq te (percaktuara!) e te cuditshme saqe pikellohesh, ndal e reflekton per periudhen qe po kalon ne pergjithesi, dhe jo thjesht ne lidhje me njerezit qe te rrethojne e qe te duan fort (fatmiresisht!), por ne raport me vetveten.
Ndoshta gjeja me e veshtire per tu piketuar ne jeten e individit (te pakten, kete perceptoj une nga librat ekzistencialiste qe lexoj rregullisht!)...
Muzike e izoluar ne kontekste gjeografike (folk tradicional), mirepo me ngarkese ndjenje kaq te rende saqe perhapet me lehtesi ne realitete te ndryshme, madje aktuale, ne segmente kohore te passhme...
Forca e se vertetes!

MY SASSY GIRL [YEOPGIJEOGIN GEUNYEO] - KNOW WHAT FATE IS? BUILDING A BRIDGE OF CHANCE FOR SOMEONE YOU LOVE

CHRYSTA BELL (THIS TRAIN, 2011) - MUZIKE PER VESHIN, RREPTESISHT PAS ORES 00:00

Edhe pse ishin takuar (periodikisht) rralle here gjate pesembedhjete viteve te fundit, David Lynch nuk gaboi kur i dha besimin e tij kesaj muze flokekuqe; Chrysta Bell.

Dhe ku ka gje me te bukur kur muzike e bukur (edhe pse kenduar nga jo-muzikante te mirefillte!) nuk vihet re nga shumica 'qe vlen' ne ditet e sotme. Nje pop me trajta te erreta, por gjithnje delikat, me orientim nokturn, enderrimtar e pse jo, seksi...

Gospel i embel, balada apo peshperitje fjalesh dashurie, shqiptuar pergjysme ne vesh, nuk bejne perjashtim ne kete album (This Train, 2011); ruajne nje intensitet misterioz e ngadalesi zhvillimi filmash amerikane ku ikonat protagoniste enden vetem neper rruge... 

Ah, tani e kuptoj mire pse i ka pelqyer kaq shume Lynch-it!

BOOZOO BAJOU ME 'NIGHT OVER MANAUS' - ELEMENTE TE ELEKTRONIKES KRYQEZUAR ME STILIN KLASIK BRAZILIAN

E quajne 'brazilliance', nje perzierje aromash bossa nova, samba e batacuda, me elektroniken evropiane (gjermane, ne kete rast!).

Me erdhen ne mendje Boozoo Bajou meqe po degjoja e vleresoja pozitivisht albumin e tyre te fundit (4, 2014), tashme kult neper kolonat zanore te mbremjeve me muzike te rafinuar (bashke me Thievery Coorporation) dhe shpejt kaperceva ne playlist ne gjurmen 'Night Over Manaus' (albumi Satta, 2001); jo imitim, por te ben sikur te jesh aty, ne ate atmosfere braziliane, te ambjenton kollaj dmth...

Funksionon perhere!  

DJ WANK ME 'CRIZZY JAZZ' - KUR KERCIMI BEHET AUTOMATIZEM I CMENDUR

Momenti kur ne nje mbremje pseudo-intelektualesh, organizuar nga njerI qe sapo eshte kthyer nga nje udhetim i larget, njerA nderron gjurme papritmas, ngren volumin e altoparlanteve te rinj dhe me fustanin, alla-hipster tashme, fillon e kercen vetem (sic e do kodi i njerezve me kurajo te spikatur!)... Vemendja orientohet si me magnet...

Muzika e mosperputhshme, me pavend do te ishte pikerisht ky 'Crizzy Jazz' i pavarur (prodhim i nje etikete gjermane!): nje jazz i lire, baterik, shpejt shperthyes, ndoshta ne trajte swing-u per ciftet qe mesojne figura te reja, si prove qe kurset e vallezimit jane gjithnje ne mode e qe e kaluara ne piste kishte njefare joshjeje qe sot na rreshqet...

EASTENDERS FEAT. BAJKA - 'CAPITALISM'

'Capitalism' is the first track from Eastenders's album Beyond The Path (2007) and features the distinctive voice of Bajka Pluwatsch (collaborations with Bonobo, Radio Citizen and Beanfield).

It combines a laid back reggae flavour with oriental strings (it seems turkish to me!) and Bajka´s unique lyrics.

JAN ROHDE AND THE ADVENTURERS - "DOIN' THE JENKA" (1963)

U donte kembengulja e nenes sime te me mesonte me cdo kusht nje kercim mjaft 'te lezetshem' ('penguin dance'), qe une te zbuloja nje grup legjendar skandinav (The Adventurers) me nje kenge kaq rock'n roll (sixties) aq edhe te gezueshme ('jenkka' perfaqeson nje lloj kercimi folkloristik finlandez, me ritem te shpejte e luajtje kembesh ne pozicione te mirepercaktuara)...

E kote te pershkruaj fytyren time ndersa shihja 'kete' grua 56-vjecare te kerceje me hov nje muzike te tille (e do ishte akoma e lejueshme, nen ndikimin sovietik, ne regjimin e atehershem ne Shqiperi)!

 

SUBMARINE [KINEMATOGRAF, 2010]